Er was eens...
Ik ben altijd een buitenkind geweest en speelde en ravotte graag buiten op de bloemisterij van mijn vader. In weer en wind ging ik vaak met oudere broer of vrienden op wandel in de nabijgelegen uitgestrekte velden en bossen om vogels en dieren te observeren. Op school sloot ik aan bij de natuurclub. Het houden en verzorgen van kleine neerhofdieren (kippen, duiven, eenden, konijnen, …) hoorde daar ook bij.
In 1993 kwam ik in St-Amandsberg in de Waterstraat wonen op een vrij groot stuk grond gelegen naast de spoorweg. Dat was vroeger een aardbeikwekerij. Ideaal om de draad uit mijn kindertijd terug op te nemen. Op het achterste deel van het perceel plantte ik samen met mijn vader fruitbomen en deelde de tuin in verschillende kleinere compartimenten om terug kippen te houden.
Ook mijn partner kreeg de kippen-kriebels en zo groeide de liefhebberij verder tot een uit de hand gelopen hobby. Meer dan 15 verschillende rassen werden mooi gehuisvest in compartimenten. Dat wekte blijkbaar ook de belangstelling van een minder graag geziene gast: de vos! Rassen die jaren lang met passie geselecteerd waren, lagen levenloos her en der verspreid…
We raapten onze moed bijeen en startten met het bouwen van volières. Langzaam aan bouwden we terug aan een bonte verzameling van diverse kippenrassen, maar nu goed beveiligd.
​
Tijdens de eerste coronagolf in maart 2020 ontstond het idee om de kippentuin regelmatig open te stellen voor publiek om enige veilige ontspanning te bieden in open lucht in moeilijke tijden. Buren, wandelaars en fietsers reageerden erg enthousiast. Regelmatig kregen we tekeningen van blije kinderen of briefjes van tevreden en dankbare bezoekers in de brievenbus. Dat stimuleerde ons om het project verder uit te werken tot wat nu “DE KIPPENTUIN” is geworden.
Altijd welkom voor een bezoekje !